طراحی سازه‌های فلزی برای فروش در مدل‌های مختلف

ظرفیت حمل:
تجربه نشان داده است که هر چه نیرو بیشتر باشد، تغییر شکل عضو فولادی نیز بیشتر است. با این حال، وقتی نیرو خیلی زیاد باشد، اعضای فولادی دچار شکستگی یا تغییر شکل پلاستیک شدید و قابل توجهی می‌شوند که بر عملکرد عادی سازه مهندسی تأثیر می‌گذارد. برای اطمینان از عملکرد عادی مصالح و سازه‌های مهندسی تحت بار، لازم است که هر عضو فولادی ظرفیت تحمل بار کافی، که به عنوان ظرفیت باربری نیز شناخته می‌شود، داشته باشد. ظرفیت باربری عمدتاً با مقاومت، سختی و پایداری کافی عضو فولادی اندازه‌گیری می‌شود.

قدرت کافی
استحکام به توانایی یک جزء فولادی در مقاومت در برابر آسیب (شکستگی یا تغییر شکل دائمی) اشاره دارد. به عبارت دیگر، هیچ شکست تسلیم یا شکست شکستی تحت بار رخ نمی‌دهد و توانایی کار ایمن و قابل اعتماد تضمین شده است. استحکام یک الزام اساسی است که همه اعضای باربر باید آن را برآورده کنند، بنابراین تمرکز یادگیری نیز بر آن است.

سفتی کافی
سختی به توانایی یک عضو فولادی در مقاومت در برابر تغییر شکل اشاره دارد. اگر عضو فولادی پس از اعمال تنش، دچار تغییر شکل بیش از حد شود، حتی اگر آسیب ندیده باشد، به درستی کار نخواهد کرد. بنابراین، عضو فولادی باید سختی کافی داشته باشد، یعنی هیچ گونه شکست سختی مجاز نباشد. الزامات سختی برای انواع مختلف اجزا متفاوت است و هنگام اعمال باید به استانداردها و مشخصات مربوطه مراجعه شود.

پایداری
پایداری به توانایی یک جزء فولادی در حفظ فرم (حالت) تعادل اولیه خود تحت عمل یک نیروی خارجی اشاره دارد.
از دست دادن پایداری پدیده‌ای است که در آن عضو فولادی به طور ناگهانی شکل تعادل اولیه خود را هنگامی که فشار تا حد معینی افزایش می‌یابد، تغییر می‌دهد که به آن ناپایداری گفته می‌شود. برخی از اعضای جدار نازک فشرده نیز ممکن است به طور ناگهانی شکل تعادل اولیه خود را تغییر داده و ناپایدار شوند. بنابراین، این اجزای فولادی باید توانایی حفظ شکل تعادل اولیه خود را داشته باشند، یعنی پایداری کافی داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که در شرایط استفاده مشخص شده ناپایدار و آسیب نمی‌بینند.
ناپایداری میله فشار عموماً به صورت ناگهانی رخ می‌دهد و بسیار مخرب است، بنابراین میله فشار باید از پایداری کافی برخوردار باشد.
به طور خلاصه، برای اطمینان از عملکرد ایمن و قابل اعتماد اعضای فولادی، اعضا باید ظرفیت باربری کافی داشته باشند، یعنی مقاومت، سختی و پایداری کافی داشته باشند که سه الزام اساسی برای اطمینان از عملکرد ایمن اجزا هستند.

ساخت فلز، ایجاد سازه‌های فلزی با فرآیندهای برش، خمکاری و مونتاژ است. این یک فرآیند ارزش افزوده است که شامل ایجاد ماشین‌آلات، قطعات و سازه‌ها از مواد اولیه مختلف می‌شود.

ساخت فلز معمولاً با نقشه‌هایی با ابعاد و مشخصات دقیق شروع می‌شود. کارگاه‌های ساخت توسط پیمانکاران، تولیدکنندگان اصلی تجهیزات (OEM) و تولیدکنندگان جایگزین (VAR) استخدام می‌شوند. پروژه‌های معمول شامل قطعات آزاد، قاب‌های سازه‌ای برای ساختمان‌ها و تجهیزات سنگین و پله‌ها و نرده‌های دستی است.