انبار/کارگاه سازه فلزی پیش ساخته پیش ساخته سفارشی برای ساخت و ساز صنعتی

مزیت:
سیستم اجزای فولادی دارای مزایای جامعی از جمله وزن سبک، تولید در کارخانه، نصب سریع، چرخه ساخت کوتاه، عملکرد لرزه‌ای خوب، بازگشت سریع سرمایه و آلودگی کمتر محیط زیست است. در مقایسه با سازه‌های بتن مسلح، از مزایای منحصر به فرد سه جنبه توسعه بیشتری برخوردار است. در مقیاس جهانی، به ویژه در کشورها و مناطق توسعه یافته، اجزای فولادی به طور معقول و گسترده در زمینه مهندسی ساخت و ساز مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

ظرفیت حمل:
تجربه نشان داده است که هر چه نیرو بیشتر باشد، تغییر شکل عضو فولادی نیز بیشتر است. با این حال، وقتی نیرو خیلی زیاد باشد، اعضای فولادی دچار شکستگی یا تغییر شکل پلاستیک شدید و قابل توجهی می‌شوند که بر عملکرد عادی سازه مهندسی تأثیر می‌گذارد. برای اطمینان از عملکرد عادی مصالح و سازه‌های مهندسی تحت بار، لازم است که هر عضو فولادی ظرفیت تحمل بار کافی، که به عنوان ظرفیت باربری نیز شناخته می‌شود، داشته باشد. ظرفیت باربری عمدتاً با مقاومت، سختی و پایداری کافی عضو فولادی اندازه‌گیری می‌شود.

قدرت کافی
استحکام به توانایی یک جزء فولادی در مقاومت در برابر آسیب (شکستگی یا تغییر شکل دائمی) اشاره دارد. به عبارت دیگر، هیچ شکست تسلیم یا شکست شکستی تحت بار رخ نمی‌دهد و توانایی کار ایمن و قابل اعتماد تضمین شده است. استحکام یک الزام اساسی است که همه اعضای باربر باید آن را برآورده کنند، بنابراین تمرکز یادگیری نیز بر آن است.

سفتی کافی
سختی به توانایی یک عضو فولادی در مقاومت در برابر تغییر شکل اشاره دارد. اگر عضو فولادی پس از اعمال تنش، دچار تغییر شکل بیش از حد شود، حتی اگر آسیب ندیده باشد، به درستی کار نخواهد کرد. بنابراین، عضو فولادی باید سختی کافی داشته باشد، یعنی هیچ گونه شکست سختی مجاز نباشد. الزامات سختی برای انواع مختلف اجزا متفاوت است و هنگام اعمال باید به استانداردها و مشخصات مربوطه مراجعه شود.

پایداری
پایداری به توانایی یک جزء فولادی در حفظ فرم (حالت) تعادل اولیه خود تحت عمل یک نیروی خارجی اشاره دارد.
از دست دادن پایداری پدیده‌ای است که در آن عضو فولادی به طور ناگهانی شکل تعادل اولیه خود را هنگامی که فشار تا حد معینی افزایش می‌یابد، تغییر می‌دهد که به آن ناپایداری گفته می‌شود. برخی از اعضای جدار نازک فشرده نیز ممکن است به طور ناگهانی شکل تعادل اولیه خود را تغییر داده و ناپایدار شوند. بنابراین، این اجزای فولادی باید توانایی حفظ شکل تعادل اولیه خود را داشته باشند، یعنی پایداری کافی داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که در شرایط استفاده مشخص شده ناپایدار و آسیب نمی‌بینند.