پیدایش و توسعه ساختمان اسکلت فلزی

در قرن بیستم، به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، ساخت و ساز فولادی منجر به توسعه انفجاری شد. با شتاب گرفتن شهرنشینی و بهبود اقتصادی، تقاضا برای ساختمان‌های بلندمرتبه و سازه‌های با دهانه طولانی در حال افزایش است. به دلیل مزایای آناستحکام بالا، وزن سبکو سرعت بالای ساخت و ساز، سازه فولادی به مصالح ترجیحی برای ساختمان‌های بلند، استادیوم‌ها و تأسیسات تجاری بزرگ تبدیل شده است. در این دوره، ساختمان‌های نمادین بسیاری مانند برج سیرز در شیکاگو و مرکز تجارت جهانی در نیویورک ساخته شدند. این ساختمان‌ها نه تنها محدودیت‌های ارتفاع ساختمان‌های سنتی را می‌شکنند، بلکه خط افق شهر را نیز از نو تعریف می‌کنند.